23 Ιουλίου 1957, 29 Σεπτεμβρίου 1979. Δύο ημερομηνίες που έμελλε να σημαδέψουν το ελληνικό μπάσκετ και τον ελληνικό αθλητισμό. Η πρώτη είναι η ημερομηνία που γεννήθηκε ο κορυφαίος σκόρερ που πέρασε από τα ευρωπαϊκά παρκέ, η δεύτερη είναι η πραγματική αφετηρία της μεγάλης αλλαγής που συνέβη τη δεκαετία του ’80 στον ελληνικό αθλητισμό. Είναι η ημέρα όπου ο Νίκος Γκάλης ήρθε στην Ελλάδα από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να μείνει για πάντα μόνιμος κάτοικος στις καρδιές μας.
Ο Γκάλης δεν είναι απλά ένας αθλητής με καταπληκτικές επιδόσεις, τίτλους, βραβεύσεις και στατιστικές πρωτιές. Πρωτίστως, είναι ο άνθρωπος που από τη στάση του μέσα και έξω από τα γήπεδα δίδαξε ήθος, υπομονή, επιμονή, αποφασιστικότητα και επαγγελματισμό και ώθησε πολλούς Έλληνες να ζήσουν το δικό τους όνειρο μέσα από τα δικά του κατορθώματα. Έπεισε και ενέπνευσε τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί ότι μπορούμε να καταφέρουμε το φαινομενικά ακατόρθωτο, το θεωρητικά αδύνατο να το καταστήσουμε δυνατό, το απίθανο να το μετατρέψουμε σε πιθανό. Η 14η Ιουνίου του 1987 δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί. Η Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της κατακτούσε χρυσό μετάλλιο σε ομαδικό άθλημα, η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης και ο Νίκος Γκάλης κορυφαίο σύμβολο αυτής της μεγάλης επιτυχίας. Πόθοι ανεκπλήρωτοι πολλών γενεών Ελλήνων έγιναν πραγματικότητα μέσα σε μια ένωση απερίγραπτης χαράς, αισιοδοξίας και συγκίνησης. Είναι πολύ λίγα αυτά που μπορεί κανείς να γράψει, είναι πάρα πολλά αυτά που μπορεί να νιώσει για τον Πατέρα του ελληνικού μπάσκετ. Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από όλους μας για τις χαρές που νιώσαμε όλα αυτά τα χρόνια από το 1979 μέχρι σήμερα. Ο Νίκος Γκάλης ήταν, είναι και θα είναι για πάντα η άσβεστη φλόγα που θα φωτίζει τον ελληνικό αθλητισμό.